Co to jest inkludujący język?

Inkludujący język to podejście do komunikacji, które ma na celu uwzględnienie i uwzrażliwienie na różnorodność osób i grup społecznych. Polega na używaniu słów, zwrotów i terminów, które nie wykluczają, marginalizują ani dyskryminują żadnej grupy społecznej.

Przykład: użycie zwrotu "czytelnik" jako ogólnego określenia dla wszystkich czytelników, niezależnie od płci, to doskonała praktyka, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, gdy dąży się do stosowania bardziej inkludującego języka. Jest to neutralny i uniwersalny sposób zwracania się do odbiorców, eliminujący konieczność używania form specyficznych dla płci.

Takie podejście pomaga stworzyć atmosferę, w której wszyscy czytelnicy czują się uwzględnieni i mile widziani, niezależnie od płci czy innych cech. Ponadto, taka forma komunikacji współgra z obecnie rozwijającymi się standardami równościowymi i inkludującymi praktykami w dziedzinie języka.

Dlatego też, zastosowanie zwrotu "czytelnik" jest zalecane, gdy zależy ci na stworzeniu tekstu, który jest dostępny i zrozumiały dla różnorodnej grupy odbiorców.

Możesz zastosować neutralne sformułowania i ogólne zwroty, które obejmują czytelników obu płci. Oto kilka sugestii:

Zastosowanie zwrotu ogniwującego obydwie płcie:

„ Szanowni Czytelnicy, chciałbym podzielić się z wami...”
„ Drodzy Czytelnicy i Czytelniczki, w dzisiejszym artykule omówimy...”

Użycie zwrotów obejmujących wszystkich:

„Zapraszam Was do przeczytania...”
„Mam nadzieję, że każdy z Was znajdzie...”
„Dla wszystkich, którzy zainteresowani są...„”

Unikanie specyficznych odwołań płciowych tzn. unikaj bezpośrednich odniesień do płci, takich jak „Drodzy Panowie” lub „Szanowne Panie”. Zamiast tego skup się na ogólnych zwrotach, które obejmują różnorodną grupę czytelników.

Użycie Słowa "Czytelnik" jako zamiennika:

„Drodzy Czytelnicy, dzisiaj omówimy...”
„ Zachęcam Czytelników do zapoznania się z...”
„W artykule dowiesz się, jak...”

Ogólne zwracanie się do odbiorcy:

„Zapraszam do lektury dla tych, którzy...”
„Artykuł ten dedykuję wszystkim, którzy chcą...”
„Zachęcam każdego, kto jest zainteresowany...”

Stosowanie zwrotu „Wszystkich Państwa”:

„Wszystkich Państwa zapraszam do zapoznania się z...”
„ Artykuł ten jest dla każdego, kto...”
„ Dla Wszystkich Państwa, którzy szukają...”

Przy użyciu tych taktownych i ogólnych zwrotów, możesz efektywnie zwrócić się do czytelników obu płci, jednocześnie unikając bezpośrednich odwołań płciowych.

więcej

Jak w zespole zarządzanym mechanicznie przejść na organiczne? Czym jest zarzadzanie organiczne?

Teoria struktur organizacyjnych, rozwinięta przede wszystkim przez Maxa Webera, Charlesa B. Barnarda i Henriego Fayola, wyróżnia dwa główne typy zarządzania: mechaniczne i organiczne. Poniżej przedstawiam główne różnice między nimi:

Zarządzanie Mechaniczne:

• Struktura: Silnie hierarchiczna i scentralizowana. Wyraźnie określone linie komunikacji i władzy. Zadania i obowiązki są ściśle zdefiniowane.
• Specjalizacja: Duża specjalizacja zadań. Pracownicy są ekspertami w swoich dziedzinach. 
• Kontrola: Kontrola odgórna i nadzór są kluczowe. Decyzje są podejmowane centralnie.
• Komunikacja: Formalna i z góry narzucona. Informacje przemieszczają się z góry na dół hierarchii.
• Dostosowywanie się: Mała zdolność do dostosowywania się do zmian. Procesy są rutynowe i stabilne. 

Zarządzanie Organiczne:

• Struktura: Mniej hierarchiczna, bardziej płaska struktura. Elastyczne linie komunikacji i władzy.
• Specjalizacja: Elastyczność w zakresie specjalizacji, pracownicy mają szerokie umiejętności.
• Kontrola: Kontrola rozproszona, bardziej oparta na wzajemnym zaufaniu. Decyzje podejmowane są na niższych poziomach hierarchii.
• Komunikacja: Nieformalna, oparta na dialogu i współpracy. Komunikacja jest dwukierunkowa.
• Dostosowywanie się: Duża zdolność do dostosowywania się do zmian. Procesy są elastyczne, reagują na zmieniające się warunki.

Zarządzanie mechaniczne koncentruje się na precyzyjnym wykonywaniu zadań, jasno określonych strukturach i kontroli, podczas gdy zarządzanie organiczne opiera się na elastyczności, współpracy i zdolności do dostosowywania się do zmian. W dzisiejszym środowisku biznesowym często pożądane jest podejście bardziej organiczne ze względu na dynamiczność rynku i potrzebę innowacyjności.

Zarządzanie organiczne to podejście do zarządzania organizacją, które kładzie nacisk na elastyczność, współpracę i adaptacyjność. Obejmuje to rozwijanie naturalnych struktur i relacji w organizacji, zamiast narzucać sztywne hierarchie. Celem zarządzania organicznego jest dostosowywanie się do zmian w otoczeniu i sprzyjanie innowacyjności poprzez promowanie swobodnej komunikacji i autonomii pracowników.

'Zarządzanie organiczne' i 'organizacja turkusowa' to dwa różne koncepcje, ale mogą mieć pewne wspólne cechy, szczególnie jeśli odnoszą się do nowatorskich podejść do zarządzania i organizacji. Poniżej znajduje się krótka charakteryzacja obu pojęć:

Zarządzanie organiczne:

• Odnosi się do elastycznych i adaptacyjnych struktur organizacyjnych.
• Kładzie nacisk na samoregulację i samoopracowywanie wewnętrznych procesów organizacji.
• Przyjmuje, że organizacje są podobne do żywych organizmów, które rozwijają się i przystosowują do zmian w otoczeniu.
• Może obejmować zdecentralizowane podejście do zarządzania, z większym naciskiem na współpracę i komunikację.

Organizacja turkusowa:

• Termin ten pochodzi z modelu rozwoju organizacyjnego opisanego w książce "Reinventing Organizations" autorstwa Frederica Laloux.
• Organizacje turkusowe reprezentują najwyższy poziom rozwoju, według tego modelu.
• Charakteryzują się otwartością, współpracą, podążaniem za wspólnym celem, zdecentralizowanym podejściem do zarządzania, autonomią pracowników, równością i zrównoważonym podejściem do biznesu.

Zarządzanie organiczne i organizacja turkusowa mają pewne wspólne cechy, takie jak akcent na elastyczności, współpracy, i adaptacji do zmieniających się warunków. Organizacja turkusowa może być rozumiana jako jedna z form zarządzania organicznego, która osiąga najwyższy poziom ewolucji zgodnie z modelem Laloux. Oba te podejścia podkreślają nowoczesne, ludzkie i zrównoważone sposoby zarządzania organizacją.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Coach's Workshop (@coachsworkshop.press)

Jak w organizacji zarządzanej mechanicznie przejść na organiczne?

Przejście z mechanistycznego modelu zarządzania do bardziej organicznego wymaga uważnego planowania, komunikacji i dostosowywania się. Warto zacząć pilotaż od swojego zespołu. Oto kilka kroków, które mogą pomóc w tym procesie:

1. Diagnoza Obecnej Struktury: Przeprowadź analizę obecnej struktury organizacyjnej, identyfikując obszary, w których dominuje model mechaniczny. Ocen, które elementy struktury utrudniają elastyczność, współpracę i dostosowywanie się do zmian.
2. Uświadomienie Włodarzom i Pracownikom: Wyjaśnij korzyści i cele związane z przejściem do bardziej organicznego modelu zarządzania. Zorganizuj warsztaty i szkolenia, aby zwiększyć świadomość i zrozumienie zmian.
3. Rozwinięcie Elastyczności: Przemyśl o zmianie sztywnych struktur na bardziej płaskie i elastyczne. Zredukuj nadmierne biurokratyczne procedury i zwiększ autonomię zespołów.
4. Wprowadzenie Dwukierunkowej Komunikacji: Zachęć do otwartej i dwukierunkowej komunikacji. Upewnij się, że pracownicy mają możliwość wyrażania swoich pomysłów i obaw.
5. Delegowanie Władzy i Odpowiedzialności: Rozważ delegowanie większej władzy i odpowiedzialności na niższe szczeble hierarchii. Wspieraj rozwój liderów na różnych poziomach organizacji.
6. Wspieranie Kultury Innowacyjności: Kształtuj kulturę organizacyjną, która promuje innowacyjność i eksperymentowanie. Nagradzaj pomysłowość i otwarcie na nowe podejścia.
7. Stworzenie Sprzyjającego Środowiska dla Współpracy: Podkreśl wartość współpracy między zespołami. Wspieraj projekty i inicjatywy, które wymagają współpracy między różnymi działami.
8. Monitorowanie Postępów i Dostosowywanie: Regularnie monitoruj postępy w realizacji zmian. Bądź elastyczny i gotów dostosować podejście w miarę potrzeb.

Przejście od modelu zarządzania mechanicznego do bardziej organicznego to proces, który wymaga czasu, zaangażowania i stopniowej adaptacji. Kluczowe jest zaangażowanie zarówno kierownictwa, jak i pracowników na różnych poziomach organizacji. Również jasna komunikacja i edukacja na temat celów i korzyści związanych z nowym modelem zarządzania są kluczowe dla sukcesu przejścia.

więcej

Relacje tutoringu do coachingu

Relacje tutoringu i coachingu są podobne w tym sensie, że oba procesy mają na celu pomóc osobom w rozwoju osobistym i zawodowym, ale różnią się głównie celem, metodami i zakresem działań. Oto kilka głównych różnic między tutoringiem a coachingiem:

1. Cel i zakres: 
1. Tutoring: Tutoring skupia się głównie na nauczaniu i doskonaleniu konkretnych umiejętności lub wiedzy. Może być stosowany w kontekście edukacyjnym, gdzie tutor pomaga uczniowi w zrozumieniu materiału lekcyjnego lub w przygotowaniu do egzaminów.
2. Coaching: Coaching ma bardziej ogólny charakter i skupia się na rozwoju osobistym, zawodowym lub liderstwie. Cel coachingu to pomaganie osobom w osiągnięciu ich celów, zwiększeniu świadomości siebie, rozwiązywaniu problemów oraz rozwijaniu umiejętności i potencjału.
2. Metody i podejście:
1. Tutoring: Tutorzy często używają metody nauczania, instrukcji i wyjaśnień, aby pomóc uczniom zrozumieć i opanować konkretny materiał. W tutoringu występuje hierarchiczna relacja nauczyciel-uczeń.
2. Coaching: Proces coachingu opiera się na pytanich, słuchaniu i aktywnym wsparciu. Coach pomaga klientowi w samodzielnym rozwiązywaniu problemów, rozwijaniu świadomości i wyznaczaniu celów. Relacja coach-klient jest bardziej partnerska.
3. Kontekst:
1. Tutoring: Tutoring często występuje w kontekście edukacji formalnej lub nieformalnej, np. w szkole, na uniwersytecie, na kursach lub podczas nauki konkretnych umiejętności, takich jak nauka języka obcego.
2. Coaching: Coaching może być stosowany w wielu różnych dziedzinach, włączając zarządzanie, przywództwo, rozwiązywanie problemów osobistych czy zawodowych, osiąganie celów i wiele innych obszarów życia.
4. Okres trwania:
1. Tutoring: Może być krótkoterminowy, np. w przypadku pomocy w nauce przed egzaminem, lub długoterminowy, np. w trakcie cyklu nauczania.
2. Coaching: Może być zarówno krótkoterminowy, na przykład w celu rozwiązania konkretnego problemu, jak i długoterminowy, aby osiągnąć długofalowe cele rozwoju osobistego czy zawodowego.

Dzięki:.pexels.com Eugene Deshko

Ostatecznie, zarówno tutoring, jak i coaching są wartościowymi narzędziami wsparcia i rozwoju, ale różnią się swoim celem, metodami i kontekstem. Wybór między tutoringiem a coachingiem zależy od konkretnych potrzeb i celów klienta czy ucznia.

więcej