Przywództwo służebne czy zarządzanie służebne?

Przywództwo służebne i zarządzanie służebne to dwa różne podejścia do roli lidera w organizacji, choć obie koncepcje zakładają skupienie na służbie i wspieraniu innych. Oto krótka charakteryzacja obu podejść:

Przywództwo Służebne:

• Skupia się na rozwijaniu i wspieraniu innych, kładąc nacisk na empatię, pokorę i skromność.
• Lider służebny jest głęboko zaangażowany w dobro swoich podwładnych, stawiając ich potrzeby i sukces na pierwszym miejscu.
• Akcentuje rozwój osobisty i profesjonalny innych, dążąc do budowania silnych relacji opartych na zaufaniu i wzajemnym szacunku.

Zarządzanie Służebne:

• W tym przypadku, pojęcie służby jest bardziej związane z podejściem do zarządzania, gdzie lider traktuje swoją rolę jako służbę wobec organizacji, klientów, pracowników, czy interesariuszy.
• Zarządzanie służebne może obejmować zarządzanie zasobami, procesami, efektywnością i innymi aspektami operacyjnymi organizacji.
• W tym kontekście, lider może nadal być zaangażowany w rozwój pracowników, ale w większym stopniu zorientowany na cele organizacji, skuteczność operacyjną i osiąganie wyników.

W praktyce, oba te podejścia mogą się wzajemnie przenikać. Na przykład, liderzy, którzy praktykują przywództwo służebne, mogą również być skutecznymi menedżerami służebnymi, dbając o efektywność operacyjną i strategiczne cele organizacji.

Warto również zauważyć, że w zależności od kontekstu i typu organizacji, różne elementy przywództwa i zarządzania służebnego mogą być bardziej lub mniej akcentowane. Ostateczny wybór między przywództwem służebnym a zarządzaniem służebnym będzie zależał od wartości organizacji, jej celów i kultury pracy. W praktyce, wielu liderów łączy elementy obu podejść, aby skutecznie zarządzać i jednocześnie wspierać rozwój swoich zespołów

więcej

Co to jest inkludujący język?

Inkludujący język to podejście do komunikacji, które ma na celu uwzględnienie i uwzrażliwienie na różnorodność osób i grup społecznych. Polega na używaniu słów, zwrotów i terminów, które nie wykluczają, marginalizują ani dyskryminują żadnej grupy społecznej.

Przykład: użycie zwrotu "czytelnik" jako ogólnego określenia dla wszystkich czytelników, niezależnie od płci, to doskonała praktyka, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, gdy dąży się do stosowania bardziej inkludującego języka. Jest to neutralny i uniwersalny sposób zwracania się do odbiorców, eliminujący konieczność używania form specyficznych dla płci.

Takie podejście pomaga stworzyć atmosferę, w której wszyscy czytelnicy czują się uwzględnieni i mile widziani, niezależnie od płci czy innych cech. Ponadto, taka forma komunikacji współgra z obecnie rozwijającymi się standardami równościowymi i inkludującymi praktykami w dziedzinie języka.

Dlatego też, zastosowanie zwrotu "czytelnik" jest zalecane, gdy zależy ci na stworzeniu tekstu, który jest dostępny i zrozumiały dla różnorodnej grupy odbiorców.

Możesz zastosować neutralne sformułowania i ogólne zwroty, które obejmują czytelników obu płci. Oto kilka sugestii:

Zastosowanie zwrotu ogniwującego obydwie płcie:

„ Szanowni Czytelnicy, chciałbym podzielić się z wami...”
„ Drodzy Czytelnicy i Czytelniczki, w dzisiejszym artykule omówimy...”

Użycie zwrotów obejmujących wszystkich:

„Zapraszam Was do przeczytania...”
„Mam nadzieję, że każdy z Was znajdzie...”
„Dla wszystkich, którzy zainteresowani są...„”

Unikanie specyficznych odwołań płciowych tzn. unikaj bezpośrednich odniesień do płci, takich jak „Drodzy Panowie” lub „Szanowne Panie”. Zamiast tego skup się na ogólnych zwrotach, które obejmują różnorodną grupę czytelników.

Użycie Słowa "Czytelnik" jako zamiennika:

„Drodzy Czytelnicy, dzisiaj omówimy...”
„ Zachęcam Czytelników do zapoznania się z...”
„W artykule dowiesz się, jak...”

Ogólne zwracanie się do odbiorcy:

„Zapraszam do lektury dla tych, którzy...”
„Artykuł ten dedykuję wszystkim, którzy chcą...”
„Zachęcam każdego, kto jest zainteresowany...”

Stosowanie zwrotu „Wszystkich Państwa”:

„Wszystkich Państwa zapraszam do zapoznania się z...”
„ Artykuł ten jest dla każdego, kto...”
„ Dla Wszystkich Państwa, którzy szukają...”

Przy użyciu tych taktownych i ogólnych zwrotów, możesz efektywnie zwrócić się do czytelników obu płci, jednocześnie unikając bezpośrednich odwołań płciowych.

więcej

Jak w zespole zarządzanym mechanicznie przejść na organiczne? Czym jest zarzadzanie organiczne?

Teoria struktur organizacyjnych, rozwinięta przede wszystkim przez Maxa Webera, Charlesa B. Barnarda i Henriego Fayola, wyróżnia dwa główne typy zarządzania: mechaniczne i organiczne. Poniżej przedstawiam główne różnice między nimi:

Zarządzanie Mechaniczne:

• Struktura: Silnie hierarchiczna i scentralizowana. Wyraźnie określone linie komunikacji i władzy. Zadania i obowiązki są ściśle zdefiniowane.
• Specjalizacja: Duża specjalizacja zadań. Pracownicy są ekspertami w swoich dziedzinach. 
• Kontrola: Kontrola odgórna i nadzór są kluczowe. Decyzje są podejmowane centralnie.
• Komunikacja: Formalna i z góry narzucona. Informacje przemieszczają się z góry na dół hierarchii.
• Dostosowywanie się: Mała zdolność do dostosowywania się do zmian. Procesy są rutynowe i stabilne. 

Zarządzanie Organiczne:

• Struktura: Mniej hierarchiczna, bardziej płaska struktura. Elastyczne linie komunikacji i władzy.
• Specjalizacja: Elastyczność w zakresie specjalizacji, pracownicy mają szerokie umiejętności.
• Kontrola: Kontrola rozproszona, bardziej oparta na wzajemnym zaufaniu. Decyzje podejmowane są na niższych poziomach hierarchii.
• Komunikacja: Nieformalna, oparta na dialogu i współpracy. Komunikacja jest dwukierunkowa.
• Dostosowywanie się: Duża zdolność do dostosowywania się do zmian. Procesy są elastyczne, reagują na zmieniające się warunki.

Zarządzanie mechaniczne koncentruje się na precyzyjnym wykonywaniu zadań, jasno określonych strukturach i kontroli, podczas gdy zarządzanie organiczne opiera się na elastyczności, współpracy i zdolności do dostosowywania się do zmian. W dzisiejszym środowisku biznesowym często pożądane jest podejście bardziej organiczne ze względu na dynamiczność rynku i potrzebę innowacyjności.

Zarządzanie organiczne to podejście do zarządzania organizacją, które kładzie nacisk na elastyczność, współpracę i adaptacyjność. Obejmuje to rozwijanie naturalnych struktur i relacji w organizacji, zamiast narzucać sztywne hierarchie. Celem zarządzania organicznego jest dostosowywanie się do zmian w otoczeniu i sprzyjanie innowacyjności poprzez promowanie swobodnej komunikacji i autonomii pracowników.

'Zarządzanie organiczne' i 'organizacja turkusowa' to dwa różne koncepcje, ale mogą mieć pewne wspólne cechy, szczególnie jeśli odnoszą się do nowatorskich podejść do zarządzania i organizacji. Poniżej znajduje się krótka charakteryzacja obu pojęć:

Zarządzanie organiczne:

• Odnosi się do elastycznych i adaptacyjnych struktur organizacyjnych.
• Kładzie nacisk na samoregulację i samoopracowywanie wewnętrznych procesów organizacji.
• Przyjmuje, że organizacje są podobne do żywych organizmów, które rozwijają się i przystosowują do zmian w otoczeniu.
• Może obejmować zdecentralizowane podejście do zarządzania, z większym naciskiem na współpracę i komunikację.

Organizacja turkusowa:

• Termin ten pochodzi z modelu rozwoju organizacyjnego opisanego w książce "Reinventing Organizations" autorstwa Frederica Laloux.
• Organizacje turkusowe reprezentują najwyższy poziom rozwoju, według tego modelu.
• Charakteryzują się otwartością, współpracą, podążaniem za wspólnym celem, zdecentralizowanym podejściem do zarządzania, autonomią pracowników, równością i zrównoważonym podejściem do biznesu.

Zarządzanie organiczne i organizacja turkusowa mają pewne wspólne cechy, takie jak akcent na elastyczności, współpracy, i adaptacji do zmieniających się warunków. Organizacja turkusowa może być rozumiana jako jedna z form zarządzania organicznego, która osiąga najwyższy poziom ewolucji zgodnie z modelem Laloux. Oba te podejścia podkreślają nowoczesne, ludzkie i zrównoważone sposoby zarządzania organizacją.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Coach's Workshop (@coachsworkshop.press)

Jak w organizacji zarządzanej mechanicznie przejść na organiczne?

Przejście z mechanistycznego modelu zarządzania do bardziej organicznego wymaga uważnego planowania, komunikacji i dostosowywania się. Warto zacząć pilotaż od swojego zespołu. Oto kilka kroków, które mogą pomóc w tym procesie:

1. Diagnoza Obecnej Struktury: Przeprowadź analizę obecnej struktury organizacyjnej, identyfikując obszary, w których dominuje model mechaniczny. Ocen, które elementy struktury utrudniają elastyczność, współpracę i dostosowywanie się do zmian.
2. Uświadomienie Włodarzom i Pracownikom: Wyjaśnij korzyści i cele związane z przejściem do bardziej organicznego modelu zarządzania. Zorganizuj warsztaty i szkolenia, aby zwiększyć świadomość i zrozumienie zmian.
3. Rozwinięcie Elastyczności: Przemyśl o zmianie sztywnych struktur na bardziej płaskie i elastyczne. Zredukuj nadmierne biurokratyczne procedury i zwiększ autonomię zespołów.
4. Wprowadzenie Dwukierunkowej Komunikacji: Zachęć do otwartej i dwukierunkowej komunikacji. Upewnij się, że pracownicy mają możliwość wyrażania swoich pomysłów i obaw.
5. Delegowanie Władzy i Odpowiedzialności: Rozważ delegowanie większej władzy i odpowiedzialności na niższe szczeble hierarchii. Wspieraj rozwój liderów na różnych poziomach organizacji.
6. Wspieranie Kultury Innowacyjności: Kształtuj kulturę organizacyjną, która promuje innowacyjność i eksperymentowanie. Nagradzaj pomysłowość i otwarcie na nowe podejścia.
7. Stworzenie Sprzyjającego Środowiska dla Współpracy: Podkreśl wartość współpracy między zespołami. Wspieraj projekty i inicjatywy, które wymagają współpracy między różnymi działami.
8. Monitorowanie Postępów i Dostosowywanie: Regularnie monitoruj postępy w realizacji zmian. Bądź elastyczny i gotów dostosować podejście w miarę potrzeb.

Przejście od modelu zarządzania mechanicznego do bardziej organicznego to proces, który wymaga czasu, zaangażowania i stopniowej adaptacji. Kluczowe jest zaangażowanie zarówno kierownictwa, jak i pracowników na różnych poziomach organizacji. Również jasna komunikacja i edukacja na temat celów i korzyści związanych z nowym modelem zarządzania są kluczowe dla sukcesu przejścia.

więcej

Relacje tutoringu do coachingu

Relacje tutoringu i coachingu są podobne w tym sensie, że oba procesy mają na celu pomóc osobom w rozwoju osobistym i zawodowym, ale różnią się głównie celem, metodami i zakresem działań. Oto kilka głównych różnic między tutoringiem a coachingiem:

1. Cel i zakres: 
1. Tutoring: Tutoring skupia się głównie na nauczaniu i doskonaleniu konkretnych umiejętności lub wiedzy. Może być stosowany w kontekście edukacyjnym, gdzie tutor pomaga uczniowi w zrozumieniu materiału lekcyjnego lub w przygotowaniu do egzaminów.
2. Coaching: Coaching ma bardziej ogólny charakter i skupia się na rozwoju osobistym, zawodowym lub liderstwie. Cel coachingu to pomaganie osobom w osiągnięciu ich celów, zwiększeniu świadomości siebie, rozwiązywaniu problemów oraz rozwijaniu umiejętności i potencjału.
2. Metody i podejście:
1. Tutoring: Tutorzy często używają metody nauczania, instrukcji i wyjaśnień, aby pomóc uczniom zrozumieć i opanować konkretny materiał. W tutoringu występuje hierarchiczna relacja nauczyciel-uczeń.
2. Coaching: Proces coachingu opiera się na pytanich, słuchaniu i aktywnym wsparciu. Coach pomaga klientowi w samodzielnym rozwiązywaniu problemów, rozwijaniu świadomości i wyznaczaniu celów. Relacja coach-klient jest bardziej partnerska.
3. Kontekst:
1. Tutoring: Tutoring często występuje w kontekście edukacji formalnej lub nieformalnej, np. w szkole, na uniwersytecie, na kursach lub podczas nauki konkretnych umiejętności, takich jak nauka języka obcego.
2. Coaching: Coaching może być stosowany w wielu różnych dziedzinach, włączając zarządzanie, przywództwo, rozwiązywanie problemów osobistych czy zawodowych, osiąganie celów i wiele innych obszarów życia.
4. Okres trwania:
1. Tutoring: Może być krótkoterminowy, np. w przypadku pomocy w nauce przed egzaminem, lub długoterminowy, np. w trakcie cyklu nauczania.
2. Coaching: Może być zarówno krótkoterminowy, na przykład w celu rozwiązania konkretnego problemu, jak i długoterminowy, aby osiągnąć długofalowe cele rozwoju osobistego czy zawodowego.

Dzięki:.pexels.com Eugene Deshko

Ostatecznie, zarówno tutoring, jak i coaching są wartościowymi narzędziami wsparcia i rozwoju, ale różnią się swoim celem, metodami i kontekstem. Wybór między tutoringiem a coachingiem zależy od konkretnych potrzeb i celów klienta czy ucznia.

więcej

Relacje tanatologiii do coachingu

Tanatologia to specjalizacja w dziedzinie nauki i terapii, która zajmuje się badaniem i rozumieniem procesu umierania, żałoby i straty. Tanatolodzy zajmują się wsparciem i terapią osób cierpiących na skutek straty, bólu, żalu i innych emocjonalnych reakcji na śmierć. Zadaniem tanatologa jest pomaganie ludziom radzić sobie z traumą i emocjonalnymi trudnościami związanymi z konfrontacją ze śmiercią, zarówno swoją, jak i bliskich.

Coach tanatolog mógłby być osobą, która po ukończeniu odpowiednich szkoleń lub kursów, zdobyła wiedzę i umiejętności zarówno w obszarze coachingu, jak i tanatologii. Taki profesjonalista mógłby łączyć podejście coachingowe z wiedzą i technikami pomagającymi klientom radzić sobie z emocjonalnymi wyzwaniami związanymi ze śmiercią i żałobą.

Powiązanie między tanatologią a coachingiem:

1. Wsparcie emocjonalne: Osoby, które doświadczają straty lub żałoby, mogą korzystać z wsparcia coacha, aby pomóc im radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi i pracować nad przezwyciężeniem przeszkód w procesie żałoby.
2. Rozwój osobisty: Po przejściu przez proces żałoby, wiele osób staje przed koniecznością znalezienia nowego sensu życia. Coach może pomóc klientom w określeniu nowych celów i planów, które pomogą im się rozwijać i odbudować swoje życie.
3. Profesjonalizm: W niektórych przypadkach, na przykład w pracy w obszarze opieki nad osobami umierającymi lub pracując w dziedzinach związanych ze śmiercią i żałobą, coaching może być narzędziem pomagającym w radzeniu sobie z trudnościami zawodowymi i emocjonalnymi.
4. Wsparcie w przejściach życiowych: Coach może pomóc klientom w radzeniu sobie z różnymi przejściami życiowymi, w tym stratą i żałobą, pomagając im lepiej zrozumieć i przekształcić te doświadczenia.

Pixels.com Maria Orlova

Należy jednak zaznaczyć, że tanatologia i coaching to dwie oddzielne dziedziny, a ich zastosowanie jest zróżnicowane. Osoby, które potrzebują wsparcia w obszarze żałoby, straty lub innych trudnych emocjonalnych doświadczeń, zazwyczaj korzystają z usług tanatologa lub terapeuty specjalizującego się w tej dziedzinie. Coaching natomiast koncentruje się na osiąganiu konkretnych celów i rozwoju osobistego oraz zawodowego. W praktyce mogą występować sytuacje, w których coach korzysta z wiedzy i umiejętności zdobytych w dziedzinie tanatologii, aby lepiej pomóc klientowi w określonych sytuacjach życiowych.

więcej

Odkrywanie założeń i ich konsekwencji

Empatia jest jednym z fundamentalnych aspektów naszej ludzkiej natury, który pozwala nam zrozumieć i współczuć z innymi. Jednakże, czasami, nawet pod płaszczykiem dobroci, nasze założenia mogą prowadzić do krzywdzenia innych ludzi. Dlatego warto przyjrzeć się empatii, zrozumieć jej istotę, a także wyzwanie związanym z nią założeniom.

Empatia to zdolność rozumienia i współczucia innym. To umiejętność stawania w czyjejś sytuacji, rozumienia ich uczuć i potrzeb. Jednak w naszym codziennym życiu często kierujemy się pewnymi założeniami, które mogą zakłócać naszą zdolność do empatii. Jednym z takich założeń może być przekonanie, że "dobro" zawsze jest subiektywne i jednostronne.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Coach's Workshop (@coachsworkshop.press)

Pod pozorem ochrony dobra, często wydaje się, że ignorujemy czyjeś uczucia i potrzeby. Wspomniane założenia mogą doprowadzić do egoizmu i braku zrozumienia dla innych.

W rzeczywistości, empatia polega na wyjściu poza te założenia, na zrozumieniu, że dobro nie zawsze jest jednostronne i że nasze działania mogą mieć konsekwencje dla innych.

Nasze założenia mogą również wpłynąć na naszą zdolność do współczucia wobec osób, które są różne od nas pod względem kultury, pochodzenia czy przekonań. Wielu z nas posiada uprzedzenia, które utrudniają empatię wobec tych, którzy są postrzegani jako 'inni'. Jednak empatia jest nie tylko odczuwaniem współczucia wobec tych, którzy nam są podobni, ale także wobec tych, którzy są od nas różni.

Aby lepiej zrozumieć, jak empatia wpływa na nasze założenia i działania, musimy podjąć wysiłek, aby przekraczać granice własnych przekonań i poznać innych ludzi. Spotykanie różnych osób, słuchanie ich historii i doświadczeń, oraz próba zrozumienia ich perspektywy, może pomóc nam uświadomić sobie, jakie założenia wpływają na nasze podejście do świata.

Empatia jest także ważna w kontekście konfliktów społecznych i politycznych. Wielu konfliktów wynika z braku zrozumienia i empatii wobec innych stron. Jednak, gdy jesteśmy w stanie zrozumieć i współczuć z innymi, możemy pracować nad rozwiązaniami, które uwzględniają różne perspektywy i potrzeby.

Podsumowując, empatia jest niezbędnym elementem naszej ludzkiej natury, ale czasami nasze założenia mogą zakłócać jej wyrażanie. Warto zastanowić się nad tym, ile założeń kieruje naszymi działaniami i czy są one zgodne z prawdziwą empatią. Rozważając to pytanie, możemy bardziej świadomie kształtować nasze relacje z innymi i dążyć do budowania bardziej współczującego społeczeństwa.

Zdjęcie: Alexandra pexels.com

więcej

Jak zostać w Polsce coachem?

Aby zostać coachem w Polsce, można podjąć kilka kroków:

1. Szkolenie i edukacja: Pierwszym krokiem jest zdobycie odpowiedniej wiedzy i umiejętności coachingowych. Istnieje wiele firm, szkół, i organizacji oferujących programy szkoleniowe z zakresu coachingu. Możesz wybrać kursy online lub stacjonarne, a także programy o różnym stopniu zaawansowania, w zależności od swoich potrzeb i celów. Ważne jest, aby wybrać program szkoleniowy, który jest akceptowany przez renomowane organizacje coachingowe, takie jak International Coach Federation (ICF) lub European Mentoring and Coaching Council (EMCC), jeśli planujesz uzyskać certyfikację.
2. Praktyka: Praktyka jest kluczowa w procesie stawania się coachem. Po ukończeniu szkolenia zazwyczaj musisz zdobyć praktyczne doświadczenie, pracując z klientami jako coach. To pozwoli ci rozwijać swoje umiejętności i budować swoje portfolio. Możesz pracować z klientami na różnych obszarach, takich jak życie osobiste, kariera, zdrowie, czy relacje międzyludzkie.
3. Certyfikacja: Mimo że certyfikacja nie jest prawnie obowiązkowa w Polsce, uzyskanie certyfikatu od renomowanej organizacji coachingowej, takiej jak ICF lub EMCC, może znacząco podnieść twoją wiarygodność jako coacha. Organizacje te oferują różne poziomy certyfikacji, w zależności od twojego poziomu doświadczenia i umiejętności.
4. Rozwój zawodowy: Coaching to dziedzina, która stale się rozwija, więc ważne jest, aby być na bieżąco z najnowszymi trendami i badaniami w tej dziedzinie. Możesz uczestniczyć w warsztatach, konferencjach i szkoleniach kontynuacyjnych, aby dalej rozwijać swoje umiejętności i wiedzę.
5. Rozpoczęcie praktyki: Po uzyskaniu odpowiedniego wykształcenia, doświadczenia i ewentualnej certyfikacji, możesz rozpocząć swoją praktykę coachingową. To oznacza pozyskiwanie klientów i budowanie swojego biznesu.

Pamiętaj, że coaching to zawód, który opiera się na umiejętnościach interpersonalnych, empatii i zdolności do pomagania innym osiągnąć swoje cele. Ważne jest, aby dbać o rozwijanie tych umiejętności i pracować nad swoim rozwojem osobistym, aby być skutecznym coachem.

więcej

Jak uregulowany jest zawód life coacha w USA?

W Stanach Zjednoczonych zawód life coacha nie jest ściśle uregulowany na poziomie federalnym ani stanowym. Oznacza to, że nie istnieją określone przepisy prawne ani wymagania licencyjne, które coachowie muszą spełniać, aby praktykować jako life coach.

Jednakże, warto zaznaczyć, że w niektórych stanach USA istnieją pewne przepisy dotyczące coachingu w obszarze zdrowia i wellness. Na przykład, w niektórych stanach life coachowie, którzy oferują usługi związane z doradztwem w zakresie zdrowia psychicznego lub emocjonalnego, mogą podlegać przepisom regulującym zawody związane z terapią i doradztwem. W takich przypadkach mogą być wymagane określone licencje lub certyfikacje.

Ponadto, w USA istnieje wiele organizacji zawodowych i stowarzyszeń coachingowych, takich jak International Coach Federation (ICF), które ustanawiają standardy etyki i jakości dla coachów oraz oferują programy certyfikacyjne i akredytacje. Chociaż takie certyfikacje nie są prawnie wymagane, mogą znacząco podnieść wiarygodność i zaufanie klientów do coacha.

Podsumowując, w USA zawód life coacha nie jest ściśle uregulowany, ale istnieją pewne przepisy w niektórych stanach dotyczące dziedzin związanych z coachingiem, oraz istnieją organizacje zawodowe, które regulują standardy etyki i jakości w tej branży. Osoby zainteresowane praktykowaniem jako life coach w USA powinny dobrze zrozumieć przepisy obowiązujące w swoim stanie i rozważyć uzyskanie certyfikacji od renomowanych organizacji coachingowych.

więcej

W jakich krajach europejskich zawód coacha jest uregulowany?

W większości krajów europejskich zawód coacha nie jest ściśle uregulowany na poziomie prawnym. Oznacza to, że nie istnieją jednolite i obowiązujące w całej Unii Europejskiej przepisy regulujące praktykę coachingową. Niemniej jednak, wiele organizacji i stowarzyszeń zawodowych, takich jak International Coach Federation (ICF) i European Mentoring and Coaching Council (EMCC), ustala standardy etyki i jakości dla coachów oraz oferuje certyfikacje i akredytacje.

Pomimo braku regulacji na poziomie krajowym, wielu coachów decyduje się na uzyskanie certyfikatów i akredytacji od tych międzynarodowych organizacji, aby podnieść swoje kwalifikacje i wiarygodność jako profesjonalni coachowie. Istnieją również programy szkoleniowe i kursy związane z coachingiem, które pozwalają na zdobycie wiedzy i umiejętności potrzebnych do wykonywania tego zawodu.

W niektórych krajach, takich jak Wielka Brytania, organizacje zawodowe i stowarzyszenia coachingowe mają pewien wpływ na branżę i ustanawiają standardy etyki oraz jakości, ale nadal nie istnieją przepisy prawne regulujące praktykę coachingu.

Pamiętaj, że sytuacja prawna i regulacje mogą ewoluować, dlatego zawsze warto sprawdzić najnowsze informacje na ten temat w danym kraju, jeśli planujesz praktykować zawód coacha.

więcej