Plan wydawniczy

Nr 04 (11) 31.12.2025

Nr 11 | Temat wiodący: „Powroty do domu i uciekanie od stołu”

Opis:
Dom to przestrzeń, w której splatają się bezpieczeństwo i oczekiwania, zakorzenienie i potrzeba wolności. Powroty do domu niosą obietnicę bliskości, ale też konfrontację z dawnymi rolami i normami. Stół rodzinny, symbol wspólnoty, może być jednocześnie miejscem spotkania i punktem napięcia, od którego chce się uciec, by ocalić własną niezależność. Właśnie tutaj pojawia się moment liminalny – próg, na którym człowiek stoi między tym, co znane, a tym, co nowe, między rolą nadaną a rolą wybieraną. To stan zawieszenia, w którym strata i zysk współistnieją, a odchodzenie staje się warunkiem prawdziwego powrotu. W tym podwójnym ruchu – między powrotem a odejściem – odsłania się paradoks więzi: aby naprawdę być częścią wspólnoty, czasem trzeba od niej odejść, by powrócić już jako ktoś bardziej świadomy i wolny.

Odchodzenie nie jest porażką. Nie jest też ucieczką. To akt decyzji, często trudnej, ale koniecznej. W świecie, który premiuje ciągłość, wzrost i nieprzerwaną produktywność, odchodzenie bywa traktowane jak błąd systemu. Tymczasem to właśnie w momencie odejścia ujawnia się najwięcej prawdy o człowieku, jego wartościach, granicach i odwadze.

Ten numer „Warsztatu Coacha” poświęcamy praktyce przejścia. Nie śmierci, nie dramatowi – lecz świadomemu kończeniu. Pracy z tym, co się domyka, co już nie służy, co wymaga uznania i odejścia. Odchodzenie to nie tylko zmiana pracy czy relacji. To także opuszczanie ról, tożsamości, przekonań, które przez lata były fundamentem. To moment, w którym „już nie” spotyka się z „jeszcze nie”.

W tym numerze nie znajdziesz porad, jak „przejść przez zmianę w pięciu krokach”. Zamiast tego proponujemy przestrzeń do refleksji, narzędzia do pracy z tym, co niewygodne, i teksty, które nie boją się ciszy. Pokazujemy, że coach, mentor, nauczyciel – nie musi być przewodnikiem. Może być świadkiem. Może towarzyszyć, nie prowadząc.

Odchodzenie to praktyka. Wymaga języka, który nie banalizuje. Wymaga obecności, która nie ocenia. Wymaga odwagi, by nie szukać natychmiastowego „nowego początku”. Dlatego ten numer jest inny. Mniej rozwiązań, więcej przestrzeni. Mniej technik, więcej prawdy.

Dziękujemy, że jesteś z nami w tym miejscu. Może właśnie teraz coś się w Tobie kończy. Może coś czeka na uznanie. Może to dobry moment, by nie szukać odpowiedzi – tylko być.

Nr 01 (12) 31.03.2026

Nr 12 | Temat wiodący: Doświadczenia formujące to te momenty, w których życie – osobiste lub zawodowe – przestaje być linią prostą, a zaczyna przypominać zygzak. Nie zawsze są spektakularna wolta. Czasem to poślizg. Czasem to drobne przesunięcia w relacjach, nieoczekiwane decyzje, spotkania, które coś w nas „przestawiają”. Czasem to też doświadczenia graniczne — utrata, zmiana, przejście przez coś, co redefiniuje nasze myślenie o sobie i świecie. Właśnie wtedy pojawia się to, co w coachingu nazywamy „momentem formującym”: gdy człowiek nie tyle uczy się nowego, co staje się nowym.

Szukamy tekstów, które pokazują, jak życie, praca, relacje i zmiana formują człowieka i organizacje.
Interesują nas moment przejścia i to, co po nim – refleksje, historie, praktyki, które pozwalają zobaczyć, jak z doświadczenia rodzi się świadomość, dojrzałość, nowa jakość działania.

Zapraszamy:

coachów, mentorów, liderów i praktyków, którzy chcą opisać własne doświadczenie formujące – takie, które coś zmieniło w ich sposobie pracy z ludźmi, w relacji z sobą lub w postrzeganiu roli lidera;
organizacje i zespoły, które przeszły przez proces transformacji i potrafią pokazać, czego się nauczyły;
psychologów, trenerów i edukatorów, którzy potrafią pokazać, jak emocje, wartości czy autentyczność stają się źródłem rozwoju;
autorów esejów i refleksji osobistych, którzy chcą dotknąć tematu dorastania, dojrzewania, utraty, zmiany i odnajdywania nowego sensu.

Szczególnie poszukujemy artykułów: