Plan wydawniczy

Nr 03 (10) 31.09.2025

Nr 10 | Temat wiodący: Jak zatrzymać słońce? A tam m.in.

Artykuły:

Zatrzymaj słońce w sobie - jak budować szczęście niezależnie od pory roku pióra: Magdalena Bosowska

Opis: artykuł przedstawia podejście do budowania szczęścia, oparte na neuronaukowych różnicach między dopaminą (krótkotrwała przyjemność z osiągnięć) a serotoniną (trwałe zadowolenie z wdzięczności i relacji). Autorka oferuje 10 praktycznych narzędzi, od codziennej praktyki wdzięczności po „jesienne myślenie” o zakończeniach jako naturalnych cyklach. Kluczowa teza: szczęście to nie przypadek, lecz świadomy wybór i umiejętność do rozwinięcia, niezależna od zewnętrznych okoliczności czy „pory roku” w życiu. Materiał idealny dla szukających konkretnych technik wspierania klientów w budowaniu stabilnego wellbeingu opartego na wewnętrznych zasobach, a nie zewnętrznych bodźcach.
Jak zatrzymać słońce w pracy nauczyciela – narzędzia coachingowe w trosce o dobrostan pióra Alicji Wręczyckiej-Siarek

Opis: Alicja porusza problem wypalenia zawodowego wśród nauczycieli i przedstawia coachingowe rozwiązania wspierające ich dobrostan. Według badań z 2023 roku, aż 67% nauczycieli doświadczyło wypalenia zawodowego, co bezpośrednio wpływa na jakość edukacji i klimat w szkole. Nauczyciel potrzebuje świadomej dbałości o siebie, by móc pełnić rolę przewodnika i mentora z radością i sensem. „Zatrzymanie słońca” to metafora odnalezienia równowagi między dawaniem a otrzymywaniem, między pracą a regeneracją.
Kiedy organizacja się przegrzewa: jak zatrzymane lato niszczy innowacyjność i jakość. pióra: Piotr Janulek

Opis: Artykuł analizuje zjawisko samodyscypliny w organizacjach, porównując model „zatrzymanego lata” — stałej mobilizacji i podtrzymywania wysokiej temperatury wyników — z koncepcjami bardziej cyklicznymi i zrównoważonymi. Z perspektywy nauk o zarządzaniu i jakości autor wskazuje, że długotrwałe utrzymywanie maksymalnej produktywności i motywacji prowadzi do zjawiska „organizacyjnego przegrzania”: spadku innowacyjności, wypalenia personelu i utraty elastyczności strategicznej.
Witrynowanie kompetencji czyli fałszywa ekspozycja profesjonalisty w mediach społecznościowych, który ma na celu rozpoznanie skutecznej, ale długofalowej strategii publikacyjnej profesjonalisty.
Model 3D przywództwa omawia koncepcję przywództwa, która odpowiada na wyzwania wszechobecnej transformacji. Pokazuje, dlaczego klasyczne podejście do zarządzania relacjami i celami nie wystarcza, gdy zmienia się całe otoczenie organizacyjne.

Nr 04 (11) 31.12.2025

Nr 11 | Temat wiodący: „Powroty do domu i uciekanie od stołu”

Opis:
Dom to przestrzeń, w której splatają się bezpieczeństwo i oczekiwania, zakorzenienie i potrzeba wolności. Powroty do domu niosą obietnicę bliskości, ale też konfrontację z dawnymi rolami i normami. Stół rodzinny, symbol wspólnoty, może być jednocześnie miejscem spotkania i punktem napięcia, od którego chce się uciec, by ocalić własną niezależność. Właśnie tutaj pojawia się moment liminalny – próg, na którym człowiek stoi między tym, co znane, a tym, co nowe, między rolą nadaną a rolą wybieraną. To stan zawieszenia, w którym strata i zysk współistnieją, a odchodzenie staje się warunkiem prawdziwego powrotu. W tym podwójnym ruchu – między powrotem a odejściem – odsłania się paradoks więzi: aby naprawdę być częścią wspólnoty, czasem trzeba od niej odejść, by powrócić już jako ktoś bardziej świadomy i wolny.

Odchodzenie nie jest porażką. Nie jest też ucieczką. To akt decyzji, często trudnej, ale koniecznej. W świecie, który premiuje ciągłość, wzrost i nieprzerwaną produktywność, odchodzenie bywa traktowane jak błąd systemu. Tymczasem to właśnie w momencie odejścia ujawnia się najwięcej prawdy o człowieku, jego wartościach, granicach i odwadze.

Ten numer „Warsztatu Coacha” poświęcamy praktyce przejścia. Nie śmierci, nie dramatowi – lecz świadomemu kończeniu. Pracy z tym, co się domyka, co już nie służy, co wymaga uznania i odejścia. Odchodzenie to nie tylko zmiana pracy czy relacji. To także opuszczanie ról, tożsamości, przekonań, które przez lata były fundamentem. To moment, w którym „już nie” spotyka się z „jeszcze nie”.

W tym numerze nie znajdziesz porad, jak „przejść przez zmianę w pięciu krokach”. Zamiast tego proponujemy przestrzeń do refleksji, narzędzia do pracy z tym, co niewygodne, i teksty, które nie boją się ciszy. Pokazujemy, że coach, mentor, nauczyciel – nie musi być przewodnikiem. Może być świadkiem. Może towarzyszyć, nie prowadząc.

Odchodzenie to praktyka. Wymaga języka, który nie banalizuje. Wymaga obecności, która nie ocenia. Wymaga odwagi, by nie szukać natychmiastowego „nowego początku”. Dlatego ten numer jest inny. Mniej rozwiązań, więcej przestrzeni. Mniej technik, więcej prawdy.

Dziękujemy, że jesteś z nami w tym miejscu. Może właśnie teraz coś się w Tobie kończy. Może coś czeka na uznanie. Może to dobry moment, by nie szukać odpowiedzi – tylko być.